تأثیر بروموکریپتین بر اندکس فعالیت بیماری در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید

مقدمه: مطالعات محدود نشان داده اند که مصرف بروموکریپتین باعث تخفیف تظاهرات تعدادی از بیماری های روماتولوژیک شده است. با توجه به قیمت ارزان بروموکریپتین و عوارض ناچیز آن، بر آن شدیم تا اثر درمانی بروموکریپتین بر بیماری آرتریت روماتوئید را ارزیابی کنیم. روش ها: در یک مطالعه ی  نیمه تجربی تصادفی شده ی دو سو کور 80 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید در دو گروه مورد و شاهد بررسی شدند. معیار ورود به مطالعه، ابتلا به بیماری بعد از 16 سالگی و وجود بیماری فعال با وجود درمان دارویی، اندکس فعالیت بیماری بیشتر از 2/3 (das یا disease activity score) بود. به گروه مورد و شاهد علاوه بر دارو های استاندارد، به ترتیب روزانه 5 میلی گرم بروموکریپتین و قرص های دارونما داده شد. افراد مورد مطالعه به مدت 3 ماه تحت پیگیری قرار گرفتند. نتایج آماری با استفاده از آزمون paired-t جهت مقایسه ی اندکس فعالیت بیماری das28 تفسیر شد. یافته ها: میانگین سنی این بیماران در گروه مورد و شاهد به ترتیب 0/13 ± 2/46 و 5/12 ± 9/45 سال بود. میانگین سطح سرمی پرولاکتین و نمره ی das قبل از مداخله در گروه مورد به ترتیب 9/6 ± 7/11 و 2/1 ± 2/4 و در گروه شاهد به ترتیب 2/6 ± 3/11 و 4/1 ± 6/4 بود (05/0 > p). میانگین سطح سرمی پرولاکتین و نمره ی das در بیماران گروه مورد بعد از مداخله به ترتیب 1/7 ± 6/10 و 3/1± 7/3 بود که نسبت به قبل از مداخله تفاوت داشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های ما در این مطالعه به نظر می رسد بروموکریپتین در کاهش فعالیت بیماری مؤثر بوده و می توان از آن در بهبود علایم بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید بدون ترس از عوارض جانبی بهره برد.